Bazen hayaller okadar güçlüdür ki,gerçeğe seslenirler...
Ve gerçek öylesine zavallıdır ki,bir süre sonra o hayallerin çığlıklarına yenik düşer...
Öyle bir an gelir ...
Kaybolanlarla, gerçeğin yüzleşme vaktidir o an...
Ellerine hayallerini alır hesap
ve hayallerin gerçeğe meydan okurken, kaybettiğin zaman sana tutsak olmaya başlar...
Kıyısına gelirsin hayatın, işte o kıyı senin başlangıcındır...
Tutarsın yavaşça ellerinden....
Karşında derin ve koyu mavilikle buluşan geceden daha koyu birşey vardır...
İçindeki aşktır o...
Ya o aşkın ellerinden tutar yürürsün...
Yada hayallerinin kaybolanlar gibi olduğuna üzülürsün...
Cuma Ağus. 13, 2010 11:56 pm
